Waga: preferowana waga dla psa w dobrej kondycji to 27-36 kg, dla suki 25-32 kg.

Wzrost: preferowana wysokość wynosi 58-61 cm w kłębie dla psów, 56-58 cm dla suczek.

Szata: okrywa włosowa o umiarkowanej długości, gęstości i pełni, o wysokim połysku. Idealny płaszcz jest prosty i płasko leżący.

Stopy: owalne lub okrągłe. Średniej wielkości z dobrze wysklepionymi palcami i grubymi poduszkami.

Kończyny tylne: mocne z kątowaniem w równowadze z przednim zespołem. Uda silne i dobrze umięśnione. Dobry skręt kolana z mocnym stawem. Staw skokowy mocny, dobrze zawieszony.

Ogon: dość prosty, dobrze osadzony, z kością sięgającą w przybliżeniu do stawu skokowego.

Podkreślenie: głęboka klatka piersiowa zwężająca się umiarkowanie.

Linia grzbietu: mocna i pozioma.

Kończyny przednie: ramiona długie, dobrze ułożone łopatki z górnym ramieniem o w przybliżeniu równej długości; łokcie czyste, osadzone blisko ciała poniżej kłębu. Łapy proste i silne ze średnią mocną kością. Śródręcze lekko opadające i mocne.

Klatka piersiowa: głęboka, sięgająca do łokcia i umiarkowanie szeroka.

Przedpiersie: wystające i dobrze rozwinięte.

Szczęki: długie i mocne.

Wargi: dość ciasne, jędrne, czyste i suche.

Nos: duże, otwarte nozdrza.

Oczy: szeroko rozstawione. Średniej wielkości, w kształcie migdałów, ciemnobrązowe lub orzechowe.

Szyja: mocna, silna i lekko wysklepiona.

Uszy: stosunkowo małe, dobrze osadzone, przylegające dość blisko głowy.

Charakterystyka fizyczna Flat-Coated Retrievera (ze standardu rasy American Kennel Club)

Głowa: długa, czysta, dobrze uformowana. 

Stopniowanie łagodne, lekko zarysowane.

Opis rasy Flat-coated retriever - wygląd i zachowanie.

 
 
Flat-coated retriever ma połyskującą sierść w kolorze głębokiej czerni lub wątrobianym, z piórami na nogach i ogonie. Znakiem rozpoznawczym rasy jest długa głowa, wyjątkowa wśród retrieverów, która wyraża mądrą i życzliwą ekspresję. Flat jest wysokości Labrador Retrievera, ale jego sylwetka prezentuje szczuplejszy, bardziej elegancki wygląd.
 
Flacik to mistrz machania ogonem. Jest uważany za najszczęśliwszego spośród wszystkich ras. Dojrzewa powoli - niektórzy właściciele twierdzą, że w ogóle nigdy nie dorasta i do późnego wieku zachowuje szczenięcy wigor. Dla jednych jest to zachwycające, ale dla innych irytujące. Ta wysokoenergetyczna rasa wymaga dużo ćwiczeń na świeżym powietrzu.
                                             (źródło: www.akc.org)